Καθώς εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο θρηνούν για το θάνατο του Νέλσον Μαντέλα, μία από τις μεγαλύτερες ηγετικές προσωπικότητες που είχαν υπάρξει έως σήμερα, ο Glenn Llopis έγραψε ένα άρθρο στο Forbes για τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά των «ηγετικών προσωπικοτήτων» και τους λόγους για τους οποίους οι «υφιστάμενοι» δεν εμπιστεύονται τους «προϊσταμένους» τους.
«Φαίνεται πάντα αδύνατο, μέχρι να γίνει» είναι μία από τις φράσεις που αποδίδονται στον Νέλσον Μαντέλα, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του τρόπου με τον οποίο ηγήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας του ήταν η εμπιστοσύνη και το χτίσιμο αυτής.
Δυστυχώς αυτό είναι κάτι που δε συμβαίνει συχνά στις μέρες μας.
Οι άνθρωποι δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλο, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της AP-GfK του περασμένου Νοέμβρη, σύμφωνα με την οποία οι Αμερικανοί είναι πολύ καχύποπτοι στις συναναστροφές τους με άλλους στην καθημερινότητά τους.
Συγκριτικά με το 1972 που οι μισοί Αμερικανοί δήλωναν ότι μπορούν να εμπιστευθούν άλλους, το ποσοστό αυτό φέτος έχει πέσει στο ένα τρίτο, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.
Το ίδιο συναίσθημα βιώνουν πολλοί και στον εργασιακό τους χώρο, όπου οι εργαζόμενοι θέλουν να έχουν αφεντικά που είναι αξιόπιστα και διαφανή στις επιλογές τους. Κάποιον να τους εξηγεί με σαφήνεια τι περιμένει από αυτούς και να τους δίνει τη δυνατότητα να εκδηλώνουν τα ταλέντα και τις δεξιότητές τους, αντί να τους λέει ότι δε μπορούν να αναλάβουν νέα καθήκοντα ή ευθύνες και ότι δεν ανταποκρίνονται ικανοποιητικά σε όσα τους ανατίθενται.
Οι ηγέτες από την πλευρά τους πρέπει να είναι σε θέση να βρίσκουν την ισορροπία ανάμεσα στο να λένε την απόλυτη αλήθεια, στο να συγκρατούν ορισμένες πληροφορίες έτσι ώστε να καταφέρνουν να παίρνουν την καλύτερη απόδοση από όλους. Πολλοί βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να βρουν την ισορροπία που θα διασφαλίσει και τη δική τους δουλειά, αλλά και την εμπιστοσύνη και αφοσίωση των υφισταμένων τους.
Προειδοποιητικά «σημάδια» που δείχνουν ότι ένας ηγέτης/αφεντικό/προϊστάμενος έχει χάσει την εμπιστοσύνη των υφισταμένων/ακολούθων του:
1. Έλλειψη θάρρους
Οι ηγέτες που δεν υποστηρίζουν με σθένος αυτό που πιστεύουν είναι δύσκολο να κερδίσουν το σεβασμό και την εμπιστοσύνη. Πολλοί προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην αφομοίωση και την αυθεντικότητα. Χάνουν πολύ από τον πολύτιμο χρόνο τους, προσπαθώντας να συμπεριφερθούν όπως κάνουν άλλα ηγετικά στελέχη μέσα σε έναν οργανισμό, αντί να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν τη δική τους «ταυτότητα» και στις καθοδήγησης.
Ίσως πιστεύουν ότι οι υφιστάμενοί τους δε δίνουν σημασία και δεν προσέχουν τη συμπεριφορά τους, όμως στην πραγματικότητα παρατηρούν προσεχτικά κάθε τι που συμβαίνει γύρω τους.
Οι εργαζόμενοι/υφιστάμενοι γνωρίζουν πάντα τι κάνουν οι προϊστάμενοι τους και πώς διαχειρίζονται τις διάφορες καταστάσεις. Και όταν δεν έχουν το απαραίτητο θάρρος και δύναμη για να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση, δεν εμπιστεύονται εύκολα ξανά την κρίση, την αυτοπεποίθησή τους, την αυτογνωσία και τις συνολικές δυνατότητές τους.
2. Κρυφές ατζέντες
Οι ηγέτες που ακολουθούν τους κανόνες «κατά γράμμα» μπορεί να θεωρηθούν μέχρι και δόλιοι και μη αυθεντικοί. Οι εργαζόμενοι θέλουν να έχουν από πάνω τους ηγέτες που τους ενδιαφέρει περισσότερο η επίτευξη στόχων, παρά η τήρηση των κανόνων.
Οι ηγέτες όμως από την πλευρά τους πρέπει να ξέρουν να διατηρούν τις ισορροπίες και να μη δίνουν την εντύπωση ότι «κρύβουν» κάτι.
Οι εργαζόμενοι θέλουν να πιστεύουν ότι οι ηγέτες τους στοχεύουν στη βελτίωση της ομάδας τους, αλλά η ισορροπία και η εμπιστοσύνη σε αυτούς θα χαθεί εύκολα, αν αντιληφθούν ότι κάτι «περίεργο» υπάρχει πίσω από αυτούς.
3. Εγωκεντρισμός
Οι σπουδαίοι ηγέτες φροντίζουν πάντα να βοηθούν τους υφισταμένους τους να «ανθίσουν», να αναπτυχθούν και να ευημερήσουν. Όταν δε δείχνουν καμία απολύτως πρόθεση ή διάθεση να καθοδηγήσουν τους υφισταμένους τους και να τους βοηθήσουν να γίνουν καλύτεροι στον τομέα τους, τότε είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσουν την αφοσίωση και την πίστη αυτών.
Όταν συμπεριφέρονται εγωκεντρικά και τους ενδιαφέρει περισσότερο πώς θα φανούν αυτοί, και όχι τα ταλέντα που τους περιτριγυρίζουν, τότε χάνουν την εμπιστοσύνη των υφισταμένων τους.
4. Φήμη
Όταν κάποιοι αρχίσουν να μιλούν αρνητικά για έναν ηγέτη, τότε είναι πιο δύσκολο και για όλους τους άλλους που ακούν να εμπιστευθούν τις προθέσεις και τα οράματά του.
Κάθε ηγέτης πρέπει να έχει υπόψη του, ότι συνεχώς κρίνεται από τους υφισταμένους του και δε θα πρέπει ποτέ να δείξει σημάδια αυταρέσκειας. Όταν συμβεί αυτό, αμέσως θα έχει αρνητική επίδραση στη φήμη του και την αφοσίωση από την πλευρά των υφισταμένων του.
5. Ασυνέπεια στη συμπεριφορά
Οι άνθρωποι τείνουν να εμπιστεύονται περισσότερο εκείνους που δείχνουν μια συνέπεια στη συμπεριφορά τους και τις πράξεις τους.
6. Δε «λερώνουν τα χέρια τους», δε συμμετέχουν
Όταν ένας ηγέτης «δε λερώσει τα χέρια του» στη δουλειά, οι υφιστάμενοι του αμέσως αρχίζουν να αμφισβητούν τις ικανότητές του και τη θέση του και αναπτύσσεται ένα αίσθημα δυσπιστίας.
Μπορεί να μην έχει όλες τις απαντήσεις έτοιμες, όμως πρέπει να είναι σε θέση να γνωρίζει ακριβώς τη δουλειά και να μπορεί να καθοδηγήσει τους υφισταμένους του.
Οι ηγέτες θα πρέπει να κερδίσουν με την αξία τους την εμπιστοσύνη των υφισταμένων τους και όχι να νομίζουν ότι την έχουν… επειδή κατέχουν ένα τίτλο, ή μια θέση.
Ο τίτλος δεν εγγυάται αυτόματα την πίστη και εμπιστοσύνη των άλλων.
πηγή : Forbes, newsbeast
.gif?rand=2614)
